vrijdag 25 maart 2011

Back to school

Op maandag begon mijn eerste werkdag in België na mijn terugkeer. Een bezoek aan mijn bureau in Ieper stond echter nog niet op de planning. Ik werd gevraagd om mee te gaan naar de industriedag in de KHBO te Oostende. De school waar ik de voorbije 4 jaar van mijn leven doorgebracht heb. De bedoeling was heel simpel: studenten rekruteren. Samen met de PR-verantwoordelijke Frederic bemande ik een kleine maar vrij succesvolle stand. Een geschatte 40 à 50 studenten bleken interesse in ons jobaanbod te hebben. Mijn taak was vooral het bekendmaken en promoten van het YEP (Young Engineers Program) waar ik nu zelf deel van uitmaak. Iets wat redelijk goeie respons opleverde. Een aantal studenten komen vandaag zelfs al op bedrijfsbezoek.

dinsdag 22 maart 2011

Weetjes ivm Rusland

De afstand Moskou – Ivanovo is ongeveer de afstand Oostende – Arlon.
De Russen zijn grote fan van sterk gesuikerd snoepgoed. De meeste van hun snoepen zijn dan ook te zoet voor mijn smaak.
Dat je wodka niet ruikt is een mythe. Dronken mensen stinken naar de drank, ongeacht wat ze gedronken hebben.
De meeste Russen hebben geen geduld. Ze steken voorbij langs rechts en nemen je plaats in een wachtrij in van zodra je meer dan 30cm tussen jou en je voorganger laat.
De Russische woordenschat is vrij uitgebreid. Zo is er een apart werkwoord voor “een geschenk geven”. Niet te verwarren met het ordinaire “geven”. Aangezien het Frans lange tijd een officiële taal geweest is in Rusland zijn er heel wat franse woorden in hun taal gekropen. Zo is “boetilka” het Russische woord voor fles.
De Russen hebben ook een eigen versie van de Belgische monsterhit “Alors on dance” getiteld “Aleona dust”. De vertaling hiervan is niet direct geschikt voor een openbare blog, maar ik wil ze jullie toch niet onthouden. Vrij en proper vertaald betekent het iets als “Aleona heeft altijd zin”.
Minst aantrekkelijk waren voor mij toch wel de openbare toiletten. Waar in België hygiëne een reden kan zijn om openbare toiletten te vermijden, is er in Rusland nog een extra reden. Namelijk het gebrek aan een slot op de deur. Al is dit strikt gezien overbodig, omdat de deurtjes zo laag zijn, dat je het hoofd kan zien van de persoon die het toilet aan het gebruiken is.
De Russen hebben heel wat tradities rond drinken. Zo moet voor elk glas een toost uitgebracht worden. De belangrijkste zijn gezondheid, liefde, vrouwen, eten, vrede, de gastheer/gastvrouw en natuurlijk Rusland zelf. In gezelschap moet een begonnen fles uitgedronken worden. Vandaar dat sterke drank hier ook veelvuldig in flesjes van een halve liter voorkomt. Bijkomend mag per fles slechts 1 persoon schenken. Wie begint te schenken, blijft dus schenken tot de fles leeg is. Verder mag je nooit een vol glas neerzetten. Glazen worden op de tafel gevulde en volle glazen worden dus al schuivend over de tafel verdeeld. Ze worden opgeheven voor de toost en pas terug neergezet wanneer er minimaal 1 slok uit verdwenen is.
Russen zijn over het algemeen vrij bijgelovig. Wanneer je al fluitend iemand aankijkt betekend dit voor hen dat die persoon een periode van armoede tegemoet gaat. Zelfs als je niemand aankijkt is fluiten af te raden. Ik heb mezelf menige malen betrapt op al fluitend door de weverij lopen. Gelukkig was er meestal niemand in de buurt.
Kleine tip voor de rokers onder ons. De sigaretten zijn duurder in de Dutyfree dan in het land zelf.

maandag 21 maart 2011

Pajèklé damoĭ! (we zijn naar huis!)

Het einde van mijn verblijf in Rusland is aangebroken. Deze avond is mijn voorlopig laatste avond in Rusland. Het is vandaag ook St Patricks day en aangezien het morgen de verjaardag is van Patrick, of Mr. Patrick zoals hij hier gekend is, staat er een klein feestje gepland. Een groot deel van de mensen die ik hier heb leren kennen zullen aanwezig zijn om mij uit te zwaaien. Ook bij de klant hebben ze vandaag een afscheidsmaal bereid. Ik ben de voorbije maanden aangenaam verrast geweest van de werknemers hier. De meerderheid is zeer vriendelijk, behulpzaam en goedlachs. Ik versta 90% van de tijd niet wat ze zeggen, maar de belangrijkste zaken krijgen we wel aan elkaar uitgelegd.
Vorige weekend zijn we naar Suzdal geweest. Een soort van traditioneel stadje waar een hoop museums zijn over de Russische geschiedenis en cultuur. 1 ervan is het museum voor houtarchitectuur. Daar zijn een hoop houten gebouwen te zien, die zonder ook maar 1 nagel in elkaar gestoken zijn.
Aangezien het werk niet volledig af is, zal Patrick hier nog een weekje blijven. Ik keer dus morgen op mijn eentje terug naar België.
Het was een boeiende, leerrijke ervaring waarvan vooral de laatste weken snel voorbij zijn gegaan. Wat niet wil zeggen dat ik het erg vind om naar huis te gaan. Integendeel, het is mooi geweest maar het is tijd om terug te keren. Ik heb wat tijd in te halen met familie en vrienden, maar vooral met mijn vriendin.
Ondertussen is het weer hier wel al wat verbeterd. De temperatuur schommelt nu tussen -7°C en 5°C. Zeker de helft van de sneeuw is op enkele dagen tijd verdwenen. Ik kreeg dan ook al meerdere malen de opmerking dat ik vertrek wanneer het mooi weer eraan komt.
Tot zover mijn belevenissen in Rusland. De mooiste herinneringen zijn echter diegene die je niet op foto of in woorden kan vastleggen. Voor diegenen die de schoonheid van het monteursbestaan willen meemaken, zit er niets anders op dan het zelf te doen. Al moet je er natuurlijk de nadelen bijnemen.

maandag 14 maart 2011

Over Moskou en vrouwen

Op 8 maart wordt de internationale vrouwendag gevierd. Zo ook in Rusland. Hier is het zelfs een nationale feestdag. Bijkomend was zondag ook een feestdag. Namelijk Maslenitsa of het begin van de lente. Er zijn allerhande festiviteiten en er wordt een pop verbrand om de winter en de zorgen van het voorbije jaar te verbranden. Ze maken er dan ook een lang weekend van. De meesten hier hebben de zaterdag gewerkt zodat de maandag een vrije dag kon genomen worden. Ik heb ervan geprofiteerd om een trip naar Moskou te maken. Een mooie stad met ongeveer 30 miljoen inwoners. Onze agent bracht er mij naar toe en ik keerde terug met de bus. Een netjes omgebouwde camionnette dient als vervoersmiddel voor 18 personen. De rit duurt zo’n 4u. Mijn bezoek was vrij kort, waardoor ik enkel de oppervlakte van Moskou gezien heb. Het kremlin, het rode plein, de Pokrovkathedraal, de 7 zusters… Moskou telt heel wat mooie gebouwen. Maar evenzeer vinden ze het doodnormaal dat er een skischans bijna midden in de stad staat. Nog iets dat opvalt is het aantal winkelcentra ze er hebben. Ik ben er zeker 4 tegengekomen. Stuk voor stuk gigantische gebouwen waar hoofdzakelijk kleding verkocht wordt. Overal in de stad waren mensen bloemen aan het verkopen als geschenken voor vrouwendag. Een feestdag die hier enthousiast gevierd wordt, zeker door de hoofdzakelijk vrouwelijke bevolking van Ivanovo.

donderdag 10 maart 2011

Vrouwe ken uw plaats

Neen, dit is niet mijn persoonlijke mening, maar wel degelijk hoe het beeld op de foto hier in de volksmond genoemd wordt. De vertaler (Alexander) die de klant inhuurt is zo vriendelijk om mij af en toe mee te nemen in de stad. Zo ook op woensdag 23 februari. Mannendag! Of toch officieus, officieel is het “de dag van de beschermers van het vaderland”. Het is een nationale feestdag waarop vrouwen geschenken geven aan mannen. Aangezien het een mooie dag was, leek het mij het ideale moment om de stad wat te bezoeken. Alexander nam mij mee op een goeie wandeltocht, met als eerste stop “vrouwe ken uw plaats”. Zo genoemd vanwege de wijzende soldaat op hoge sokkel en de werkende weverinnen eronder. Om één of andere reden is dit ook de plaats waar alle pasgetrouwde koppels hun foto laten nemen. Met uitzondering van een paar kerken en wat pleinen valt er in het centrum niet zo heel veel te zien. Buiten het centrum zijn er nog meer kerken en ook wat musea, maar die zijn dan weer met de taxi te bezoeken. Aangezien de parken nog onder een dik pak sneeuw liggen, valt daar niet veel van te zien.