Mijn beste wensen

Na een lange periode van afwezigheid op deze blog wil ik jullie toch mijn beste wensen voor het nieuwe jaar meegeven.

Mijn afwezigheid is het gevolg van een lange periode in India.

De westerse kerstdrukte is grotendeels aan mij voorbij gegaan, maar ook in India vind je her en der een kleine referentie naar Kerstmis. Zo zijn er de straatventers die kerstmutsen en –maskers proberen te verkopen en ook iets wat een “cake mixing event” noemt.

Dit laatste blijkt een “Indische” traditie te zijn die slechts een heel beperkte groep Indiërs kent. Het is iets dat enkel in hotels georganiseerd wordt voor buitenlanders.

Het concept is simpel. Je verzamelt alle buitenlanders in het hotel, je geeft ze een koksmuts, een short en handschoenen en laat ze ingrediënten mixen die later in een cakebeslag zullen gebruikt worden.

Tot zover niets bizar, ware het niet dat de ingrediënten nogal divers zijn. Men begint met een mengeling van gedroogd fruit en noten. Daar wordt dan vloeistof aan toegevoegd. Het bizarre zit hem in de vloeistof. Hiervoor wordt een mengeling van verschillende soorten frisdrank, fruitsap en zelfs alcoholvrije fruitchampagne gebruikt. De volledige mengeling van fruit, noten, cola, fanta, appelsap, sinaasappelsap, 7up, … mag dan een eindje staan trekken en wordt later in een beslag gemengd om er een cake van te maken.

Hoe het resultaat smaakt kan ik u niet vertellen, de cake zelf werd pas met kerstmis geserveerd en tegen die tijd was ik al thuis.

Bij deze wens ik jullie allen het beste toe voor het nieuwe jaar. U hoort nog van mij eind februari of begin maart.

ITMA

Ondertussen heb ik de kaap van 1 jaar in dienst van Picanol gerond.

Al van in het begin werd gesproken over ITMA. Een grote internationale beurs voor textielmachines die wat mij betrof nog ver van mijn bed was. Geleidelijk aan kwam het belang van ITMA naar boven. Er waren pre-ITMA meetings, ITMA-sales meetings, er werden prototypes van de nieuwe luchtmachine gemaakt, nieuwe opties ontwikkeld,…

Om ook de buitenwereld van de nieuwigheden en de intenties van Picanol op de hoogte te stellen, werd een grote marketingcampagne op poten gezet. Kortom, wie ook maar iets met Picanol te maken heeft en geen weet heeft van ITMA, die moet de laatste maanden in isolement geleefd hebben.

ITMA begon op 22 september, uitgerekend op de 75^ste verjaardag van Picanol. Gezien ik pas de 24^ste september terug in België was, mocht ik de laatste 2 dagen ITMA bezoeken. Zo kwam het dat ik 4 dagen na mijn terugvlucht vanuit China terug op het vliegtuig zat. Dit keer richting Barcelona. Daar moest ik, net als een aantal collega’s, de nieuwigheden/evoluties van de concurrenten zo grondig mogelijk bestuderen. Een week later was er immers een post-ITMA meeting waarop alle verzamelde informatie samengelegd en besproken werd.

Jammergenoeg was er niet echt tijd om Barcelona te bezoeken. Een wandeling door de stad van de vele voetballegendes had misschien wat inspiratie kunnen brengen voor de match van Picanol tegen McBride die vorige vrijdag gespeeld werd. Helaas hebben we ondanks kranig verweer deze wedstrijd met 3-4 verloren.

Over reizen en wonen

China heeft de laatste jaren veel geïnvesteerd in transport. Zo zijn er hogesnelheidstreinen/stations gebouwd en zijn er vele luchthavens vernieuwd. Sinds mijn aankomst heb ik er 3 vluchten en 1 treinrit en verscheidene autoritten opzitten. Wat de autoritten betreft zijn die een stuk minder chaotisch dan in India. Chinezen houden zich aan de rijvakken en de meesten zijn ook geen fervente toeteraars zoals de Indiërs. Wat opvalt, is het grote aantal Europese, Japanse en Amerikaanse luxewagens. Waar ik in India slechts 1 Audi en 1 Mercedes gezien heb, zie je ze hier overal. Er zijn heel veel Chinese automerken, maar indien men het geld heeft verkiezen de meesten toch de internationale wagens.
Wat de architectuur van China betreft, zijn er een hoop mooie grote gebouwen. In bijna alle gevallen zijn dat overheidsgebouwen, hotels, kantoorgebouwen, banken of restaurants. De meeste appartementsgebouwen zijn in groep gebouwd. Dat betekent dat hetzelfde gebouw, eventueel lichtelijk aangepast in hoogte of per 2 of 3 aan elkaar geplakt, verscheidene keren gebouwd wordt op een lapje grond. Bij het opstijgen of landen krijg je een goed zicht op die clusters.
Een stukje architectuur van een ander niveau is the great firewall. Al is deze wel onzichtbaar, hij doet ongeveer hetzelfde werk als zijn fysieke voorganger. Hij houdt onder andere facebook, youtube en deze blog uit China.
Op de foto zie je het HS-treinstation van Tianjin

Klantenonderzoek in China

Klantenonderzoek doen in China is niet vanzelfsprekend. Vooreerst wegens de taal. Ik ken geen Chinees en bij de meeste klanten kennen ze geen Engels. Dit betekend dat je altijd nood hebt aan een tolk. In dit geval een Chinese Picanol monteur. Het Engels van de monteurs die met mij mee gaan is best redelijk te noemen, maar er gaat toch vaak iets verloren in de vertaling. Zo krijg ik regelmatig een antwoord op een vraag die ik helemaal niet gesteld heb. Bovendien moet je vertrouwen op de tolk om het nuttige van het nutteloze te filteren. Vaak blijven de tolk en de klant minutenlang onder elkaar praten vooraleer er een degelijk antwoord op de vraag gegeven wordt. Meestal blijkt dat antwoord dan bijzonder kort te zijn. In het begin ga je ervan uit dat je zo veel informatie mist, maar dat blijkt hier een normaal gebruik te zijn. Een zo mogelijk nog grotere hinderpaal is de Chinese cultuur. Het ligt namelijk niet echt in de aard van de Chinezen om kritiek te geven. Vaak krijg ik het antwoord: “alles goed” of “geen opmerkingen”. Velen beschouwen de machine dan ook als een gegeven en stellen die dus ook niet in vraag.

Chinglish

Ondertussen ben ik enkele weken in China. In tegenstelling tot mijn bezoek aan India ben ik hier constant begeleid. Dat is nodig omdat het merendeel van de Chinezen geen of bitter weinig Engels kent. Simpele zaken zoals eten bestellen of uitchecken in het hotel wordt dan algauw een heuse belevenis. In de hotels waar ik verblijf heb je meestal wel een Engelse vertaling van de menukaart, maar vaak zijn die in Chinglish. Een mengeling van Chinees en Engels die in het beste geval grappig, maar soms verschrikkelijk onduidelijk is. Zo kan er perfect “green and red vegetable with meat” op het menu staan. Gelukkig ben ik dus steeds begeleid door een Chinese monteur die goed weet wat de meeste westerlingen graag eten. Ik heb dan ook nog niet te klagen gehad over het eten. Ik heb steeds lekker gegeten. In China bestel je eten voor iedereen aan tafel. Alle schotels worden op de tafel geplaatst en je eet van wat jou lekker lijkt. Bijgevolg komt er vaak te veel op tafel. Op zich niet zo’n probleem, maar het is ondertussen al een paar keer gebeurd dat wanneer ik genoeg heb en stop met eten, men denkt dat ik het gewoon opgeef van met mijn stokjes te werken. Als oplossing worden dan stukjes op mijn bord gelegd zodat het voor mij makkelijker is. Noem het gerust een soort van voederen. Vaak heb ik aan het einde van de maaltijd dan ook te veel gegeten.

您好 Nín hǎo (hallo)

Na 4 weken in Ieper gewerkt te hebben, mag ik vanaf morgen opnieuw de wijde wereld in.

Dit keer ga ik voor een kleine 3 weken naar China. Opnieuw staat een rondreis met een bezoek aan een drietal klanten gepland. De eerste 2 dagen van de trip zijn voorbehouden voor de reis naar de eerste klant in Tianjin. Ik vlieg van Brussel over Moskou naar Shanghai. Daar moet ik van luchthaven wisselen om door te vliegen naar Tianjin. Alles samen een kleine 24u reizen met bijkomend 6u tijdsverschil.

Als de tijd het toelaat, zal ik ook een bezoekje brengen aan de Chinese afdeling van Picanol in Suzhou. Daar wacht mij een terugzien met collega en ex-Yepper Kris, die vandaag vertrokken is om voor onbepaalde tijd in China te gaan werken.