Mijn grootste vrees voor mijn vertrek was het eten. Ik wist dat het eten hier pikant zou zijn, maar hoe pikant en wat de gevolgen voor mijn darmen zouden zijn was nog niet bekend.
Het Indische eten is inderdaad zeer pikant. Vaak moet ik mijn eten doorspoelen met veel water. Al is cola een effectiever middel. De truck is om alles te eten wat op tafel komt. Er zijn weliswaar dingen die er minder smakelijk uitzien, maar ook Indiërs hebben een limiet wat pikantheid betreft. Er komt dus altijd wel iets op tafel dat als neutraliserende factor werkt.
Er wordt ook steeds met de handen gegeten. Meer bepaald de rechterhand. De linkerhand wordt als onrein aanzien en wordt dus niet gebruikt voor het eten.
In mijn ogen zijn de porties gigantisch, en ik heb dus meestal ook over.
Op gezondheidsgebied heb ik nog nergens last van gehad. Normaalgezien eet ik steeds in het hotel. Dat wordt beschouwd als veilig voor buitenlanders. Vorige week kreeg ik de lunch bij de klant. Dat kon het risico misschien verhogen, maar het tegendeel bleek waar. Indiërs eten blijkbaar een stuk minder pikant thuis dan op restaurant en ook bij de klant werd dus een stuk minder pikant gekookt dan in het hotel. Ik kreeg elke dag een lekkere lunch, en ’s avonds at ik dan “continental” in het hotel. Ik heb er een gewoonte van gemaakt 1 maal Indisch en 1 maal Europees te eten per dag.
Op de foto zie je wat men hier Thali noemt. Het is een rijstschotel met allerlei sauzen en “curry’s” om erdoor te mengen. Er wordt ook een tomatensoep en een kopschotel bij geserveerd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten