Eten in India

Mijn grootste vrees voor mijn vertrek was het eten. Ik wist dat het eten hier pikant zou zijn, maar hoe pikant en wat de gevolgen voor mijn darmen zouden zijn was nog niet bekend.

Het Indische eten is inderdaad zeer pikant. Vaak moet ik mijn eten doorspoelen met veel water. Al is cola een effectiever middel. De truck is om alles te eten wat op tafel komt. Er zijn weliswaar dingen die er minder smakelijk uitzien, maar ook Indiërs hebben een limiet wat pikantheid betreft. Er komt dus altijd wel iets op tafel dat als neutraliserende factor werkt.

Er wordt ook steeds met de handen gegeten. Meer bepaald de rechterhand. De linkerhand wordt als onrein aanzien en wordt dus niet gebruikt voor het eten.

In mijn ogen zijn de porties gigantisch, en ik heb dus meestal ook over.

Op gezondheidsgebied heb ik nog nergens last van gehad. Normaalgezien eet ik steeds in het hotel. Dat wordt beschouwd als veilig voor buitenlanders. Vorige week kreeg ik de lunch bij de klant. Dat kon het risico misschien verhogen, maar het tegendeel bleek waar. Indiërs eten blijkbaar een stuk minder pikant thuis dan op restaurant en ook bij de klant werd dus een stuk minder pikant gekookt dan in het hotel. Ik kreeg elke dag een lekkere lunch, en ’s avonds at ik dan “continental” in het hotel. Ik heb er een gewoonte van gemaakt 1 maal Indisch en 1 maal Europees te eten per dag.

Op de foto zie je wat men hier Thali noemt. Het is een rijstschotel met allerlei sauzen en “curry’s” om erdoor te mengen. Er wordt ook een tomatensoep en een kopschotel bij geserveerd.

India!

Ondertussen ben ik ongeveer halverwege in mijn India reis. Ik kwam vorige week maandagavond om 21u40 plaatselijke tijd aan op de luchthaven van Delhi. Ongeveer 2 uur later zat ik in mijn hotelkamer. De eerste in een hele reeks van hotelkamers die nog zouden volgen. In wat op zich een zeer proper en deftig hotel was kreeg ik een kamer met een bizar uitzicht. Op een meter van mijn raam stond een betonnen muur met daaraan een vrij grote ventilatieschacht. Veel deed het er niet toe, de kamer was in orde en de volgende dag werd ik al afgehaald om naar de eerste klant te gaan. Die klant had voor mij een kamer geboekt in een hotel in opbouw. Op zich niets mis mee, de kamer was in orde. Al was er wel een vreemde attractie in gebouwd. Zo scheidde een grote glazen wand de kamer van de badkamer. Waarom een mens vanuit zijn bed zijn toilet zou moeten zien is voor mij nog steeds een raadsel. Ook nu was het uitzicht niet spectaculair, ik kreeg een soort van sloppenwijk te zien. Na een avond lang bouwgeweld te moeten aanhoren en op geen enkel moment een andere gast in het hotel aan te treffen, werd besloten dat ik van hotel zou veranderen. Toen ik wou uitchecken, kwam de manager echter tussenbeide. Hij zou dit als een persoonlijk falen beschouwen en was bereid heel wat toegevingen te doen om mij in zijn hotel te houden. Zo wees hij mij erop dat ze een ontspanningsruimte hadden met onder andere een pool- en snookertafel (hij zou indien nodig ook in een tegenstander voorzien) en dat er ook een driving range was. Ik kreeg dus ook prompt golflessen aangeboden. Dit alles op kosten van het huis. Bijkomend werd beloofd om ’s avonds geen luidruchtige bouwactiviteiten meer uit te voeren. Uiteindelijk nam ik de beslissing om toch in het hotel te blijven, iets wat achteraf een goeie zet bleek. Op zondag had ik mijn vrije dag en besloot ik de Taj Mahal te gaan bezichtigen. Volgens mij een “must see” wanneer men in India is. Het betekende wel een halve dag in de wagen zitten, want het is toch zo’n 4 uur rijden (enkele reis) vanuit Delhi. Dat had ik er graag voor over want de imposante indruk die het gebouw geeft, is niet op foto te vatten. De dag erna was het opnieuw vroeg opstaan om de trein te nemen naar de 2de klant. Mijn angst voor een overvolle trein met mensen op het dak en de zijkant bleek ongegrond. Ook in India bestaat zoiets als eerste klasse. Hier noemt men het Executive Class en het betekend dat je een zee van beenruimte hebt en nog eens ontbijt krijgt ook. Een zeer comfortabele manier van reizen in een land waarin je transport nog het best kan omschrijven als : “het vervoer van iets naar ergens op eender welke wijze”.