2010 laatste werkweek

Ondertussen zijn we aan de laatste werkweek van 2010 beland. Bij Picanol geldt er collectief verlof. Dus tussen kerst en nieuw is bijna iedereen thuis. Zo ook deze yepper. Voor ik jullie echter mijn beste nieuwjaarswensen geef, nog even het verslag van de voorbije 3 weken. De vorige 2 weken had ik op maandag en dinsdag textieltraining bij Cobot in Sint-Denijs-Westrem. Op de niet echt exotische locatie van het plaatselijk industrieterrein werd ik ingeleid in de wereld van het kaarden, spinnen, bobijnen, weven, breien, tuften, nonwovens enz. Kortom een korte inleiding in alles wat met textiel te maken heeft in de brede zin van het woord. Niet allemaal even toepasbaar binnen mijn job, maar daarom niet minder boeiend. Zo heb ik onder andere geleerd hoe ik het aantal kilometer draad in een netkous kan bepalen, dat pampers ook deels textiel zijn en dat men wol met zure producten verft en het dus beter niet met basische producten gewassen wordt. Omdat herhaling voor een betere kennis zorgt, kreeg ik naast deze cursus nog 3 andere textielcursussen te verwerken. Elk met hun eigen uitgangspunt en doel, veelzijdigheid troef dus. De rest van de tijd heb ik doorgebracht binnen Proferro-Machining in de afdelingen Flemac en Germac. Zeer kort door de bocht: het gedeelte van het bedrijf waar de verspanende bewerkingen gedaan worden. Er wordt zowel voor de weefmachines als voor andere klanten gewerkt. Draaien, frezen, slijpen, vonkerosie of laseren, zolang het er maar voor zorgt dat een stuk metaal een bruikbaar onderdeel wordt, wordt het gedaan. Mijn luttele ervaring op verspaningsgebied bestaat erin om met een stokoude draaibank en freesmachine te werken. Het contrast met moderne CNC-machines kon niet groter zijn. Op de foto is het afwerkingsproces van de frames te zien. Dit zijn de steunpunten van de weefmachine. Deze worden in 2 fasen op 1 van de 5 machines in de cel afgewerkt.
Nu wacht mij de vakantie en de feestdagen. Ik wens jullie dan ook een zalige kerst en een gelukkig Nieuwjaar met een goeie gezondheid en succes in de studies of het werk. Even na nieuwjaar wacht het grote werk, dan vertrek ik op buitenmontage. Voor de liefhebbers nog de season's greetings van de Picanol Group

Aan het werk

Ondertussen ben ik al 2 maanden aan de slag. Grofweg is die tijd op te delen in 2 stukken: “theoretische” opleiding en meelopen in de montagehal. Het eerste deel is met stip de wat saaiere helft. Het lijkt soms een beetje als terug naar school gaan. Luisteren naar een instructeur die geassisteerd wordt door een powerpointpresentatie. Sounds familiar doesn’t it? Het moet wel gezegd dat het in dit geval toch heel wat afwisselender en aangenamer is dan de lessen op school. Het gaat er allemaal veel losser aan toe en er zit ook een groot stuk hands-on training op de machine tussen. Theorie wordt dus veelal op de voet gevolgd door praktijk. In de montagehal heb ik 4 weken meegelopen. Van het magazijn tot de verzending met zo goed als alle stages ertussen. Dit voor zowel de lucht- als de grijpermachines. Wie het verschil niet kent, raad ik aan om even naar het Picanolkanaal op Youtube te surfen. De link is aan de rechterzijde van deze pagina te vinden. De montage draait op dit moment op volle toeren. Een half leger aan enthousiaste mensen zorgt ervoor dat de machines proper, correct en volgens schema geproduceerd en verzonden worden. Een speciale vermelding moet hier toch uitgaan naar de voormontage van de grijpermachines. Veruit de meest luidruchtige werkpost van allemaal. Hun recept voor een goede sfeer: zet alle radio’s op dezelfde zender, zet ze goed luid en brul regelmatig mee. Ik moet zeggen, het werkt! Het vrijdagmiddaggevoel is nooit echt ver weg.

Ook bij de andere posten heerste er een aangename sfeer. Zowel de ervaren rotten als de nieuwelingen gaven mij geduldig uitleg bij hun werkzaamheden. Gelukkig werd regelmatig het gereedschap in mijn richting geschoven en mocht ik zelf mijn handen vuilmaken. Onervarenheid en tijdsdruk is niet echt een geslaagde combinatie, maar gezien ik steeds gecontroleerd en op fouten gewezen werd, ben ik er van overtuigd dat het eindresultaat goed was. De uiteindelijke bedoeling is dat ik weet hoe machines opgebouwd worden en hoe de organisatie van de montage in elkaar steekt. Dit moet ervoor zorgen dat, indien ik later met mensen van de montage moet samenwerken, ik een beter besef heb van wat de mogelijkheden en de eventuele problemen zijn. Wat de lessen betreft heb ik de laatste 3 weken een opleiding in luchtgetouwen gekregen samen met 2 Indiase monteurs. Zij zijn ervaren in het plaatsen van grijpermachines en kregen hier een omscholing naar luchtmachines. Theoretische uitleg, praktijk op de machine en af en toe iets uit elkaar halen en terug samensteken. Meccano voor gevorderden. Op de foto zie je vlnr Raghavan, instructeur Zied en G.M. tijdens het uit elkaar halen van een linkerframe.

Ondertussen hoor je rond je heen verschillende talen. Engels, Frans, Duits, Hindi, Russisch… Er zijn namelijk veel klanten die op dezelfde locatie ook machinetraining volgen. Een cultuurbad zonder op reis te gaan, en je wordt er nog voor betaald ook. I like it. Wanneer ik geen machinetraining had, kreeg ik uitleg over het gebruik van de software voor sales & services of mocht ik hier een daar eventjes meelopen met een aantal mensen om andere afdelingen en functies te leren kennen. Voor de volgende weken staat er textieltraining en werk in de machining afdeling op het programma. Na de feiten, het verslag.

Wat wil jij later worden?

In je jeugdjaren weet je perfect wat je wil worden, maar heb je geen idee wat de job juist inhoudt. We gaan ervan uit dat de job die we kiezen een droomjob is waar geen negatieve kanten aan zijn. Wanneer je wat ouder wordt, kan je min of meer inschatten wat welke job inhoudt, maar daardoor wordt de keuze des te moeilijker.

Als industrieel ingenieur automatisering waren er veel jobaanbiedingen waarvoor mijn profiel geschikt was. Een keuze maken in dit zeer verscheiden aanbod was niet gemakkelijk. Elke job had zijn voor- en nadelen, maar vooral zijn onbekenden. Net die onbekenden maakten het zeer moeilijk om een beslissing te nemen. Ik wou mij namelijk niet binden aan 1 functie. Ik heb van een zeer diverse opleiding genoten en wou ook diversiteit in mijn werk.

Tijdens een speurtocht op het web kwam ik op de site van Picanol terecht. Op hun website vond ik informatie over het YEP of Young Engineer Program. Dit programma is op maat gesneden van de pas afgestudeerde ingenieur die op zoek is naar diversiteit en wil uitzoeken wat zijn/haar sterktes en zwaktes zijn. Het houdt in dat je gedurende een jaar opleiding krijgt en een aantal projecten doet binnen verschillende afdelingen van de Picanolgroup. Pas na dat jaar wordt bepaald welke functie aan jou wordt toevertrouwd. Alle afdelingen aandoen wordt misschien wat moeilijk, want dat zijn er nogal veel. Zo zijn er onder andere de gieterij, de machining, de montage, R&D, Sales & Services en Psicontrol Mechatronics. Veel te veel om op 1 jaar tijd allemaal aan te doen. Zeker omdat er nog installaties bij klanten op de agenda staan. Dit betekent dat er nog enkele weken/maanden werk in het buitenland bijkomen.

Het leek mij een uitgelezen kans om kennis te maken met de verschillende aspecten van het ingenieursleven. Na een aantal testen en gesprekken was het zover, ik kreeg een contract en op 3 oktober begon mijn leven als werkende mens bij Picanol. Mijn leven als “yepper” was begonnen. In deze blog kunnen jullie lezen over mijn ervaringen tijdens mijn opleiding en de verschillende projecten. Uw reacties en vragen zijn meer dan welkom.